بوپرنورفین (بوپرکسین) دارویی برای درمان اعتیاد به مواد مخدر در مطب پزشکان است. بوپرنورفین به سبب ماهیت خود از سایر مواد مخدر متفاوت است چرا که یک آگونیست نسبی است.  

بوپرنورفین (بوپرکسین) با فرمول شیمیایی C29H41NO4  یک ماده مخدر نیمه صناعی مشتق از  تبائین thebaineاست که خود از آلکالوئیدهای خشخاش Papaver somniferum بدست آمده است. بوپرنورفین (بوپرکسین) یک آگونیست نسبی partial agonist است. این به این معنی که،  بوپرنورفین (بوپرکسین) یک ماده مخدر است، و به طبع آن می تواند عوارض معمول مواد مخدر و عوارض جانبی آنرا مانند افت تنفسی و نئشگی را سبب شود،  و ماکزیمم اثر آن كمي کمتر از آگونیست های کامل مانند هروئین و متادون است.

اثرات آگونیستی بوپرنورفین (بوپرکسین) بطور خطی با افزایش دوز دارو افزایش می یابد، تا زمانی که به یک پلاتو (کفه) برسد و در آنصورت با افزایش بیشتر در دوز، این آثار افزایش نمی یابد. این مسأله بنام سقف اثر یا ceiling effect موسوم است. در واقع ، بوپرنورفین (بوپرکسین) می تواند اثر آگونیست های کامل را بلوک کند و در نتیجه سبب بروزعلایم ترک شدید در یک بیمار مصرف کننده مواد مخدر شود. این در حقیقت نتیجه میل بالای بوپرنورفین (بوپرکسین) به گیرنده های مخدر است.  بوپرنورفین (بوپرکسین) در مقایسه با مواد مخدر میل بالاتری برای اتصال به گیرنده های مواد مخدر دارد. این مسأله منتج به  غلبه بر سایر مخدر و پیروزی در رقابت برای اتصال به این گیرنده ها میشود.
در اکتبر سال ۲۰۰۲ ، اداره دارو و غذای آمریکا (FDA) داروی Subutex  (هیدروکلراید بوپرنورفین) و Suboxone هیدروکلراید بوپرنورفین بهمراه نالوکسون هیدروکلراید) را برای درمان وابستگی به مخدر مورد تأیید قرار داد. اینها تنها داروهای دارای بوپرنورفین (بوپرکسین) مورد تایید هستند.

سابوکسون Suboxone ، شامل هر دو نوع ماده بوپرنورفین و نالوکسان (آنتاگونیست مواد اپیومی) است. نالوکسان به Suboxone به این جهت اضافه شده است که از سوء استفاده وریدی بوپرنورفین (بوپرکسین) توسط افراد وابسته به مواد افیونی جلوگیری شود. در صورت سوء استفاده تزریقی، نالوکسان سبب بروز علایم شدید محرومیت از مواد مخدر میشود، ولیکن در صورت استفاده زیرزبانی علایم بالینی آن کمتر است.

هشدار:

قرص بوپرنورفین دارای مخدری با احتمال وابستگی و اعتیاد مانند سایر مواد مخدر و همچنین متادون بوده عوارض جسمانی و روانی مشابه و جدی دارد و مصرف آن جهت ترک اعتیاد تنها در کوتاه مدت و زیر نظر متخصص جایز است. مصرف طولانی مدت مانند متادون فقط در بیماران خاص و پرخطر که قادر به ترک و درمان اعتیاد نمی باشند جایز است . قطع مصرف بوپرنورفین نیز مانند سایر مخدرها موجب بروز علائم ترک (سندرم قطع مصرف) می شود.

نظر بدهید