انسانها امروزه در طول زندگی خود به گونه ی اجتناب ناپذیری استرس را تجربه می کند و اینگونه بنظر می رسد که این امر جزء لاینفک زندگی است. استرس نیز مانند عشق، نفرت، گرسنگی، موفقیت و شکست مفهمومی آشنا بوده که امروزه به کرات به زبان ها رانده شده و امری آشنا شمرده می شود. به دلیل پیشرفت ها و تغییراتی که امروزه در زندگی انسانها پیش می آید،...
ادامه مطلب...افسردگی در فرهنگ دهخدا به معنای بی رغبتی، انجماد و بستگی، جمود بکار رفته است. افسردگی یکی از رایج ترین مشکلات روانی است که اخیراً به طرز فزاینده ای در افراد رو به رشد است. تقریباً می توان گفت که تمامی انسان ها حتی بصورت خفیفی احساس افسردگی کرده و حالاتی چون؛ احساس دمغی، بی حوصلگی، غمگینی، نامیدی، دلسردی، نارضایتی را تجربه می...
ادامه مطلب...
مورفین
مورفین یک ماده مخدر و ضد درد قوی است که ماده اصلی آن از عصاره خشخاش استحصال شده و سپس طی واکنش های شیمیایی در آزمایشگاه تولید شده و یا با سایر مواد ترکیب می شود. مورفین به شکل پودر سفید یا کرمی رنگ در بازار، و آمپول های 10 و 20 میلی گرمی می باشد و مانند سایر مواد افیونی از جمله هروئین، مورفین نیز به طور مستقیم بر روی سیستم عصبی مرکزی تاثیر گذاشته و باعث تسکیل درد می شود. تزریق 15-10 میلی گرم مورفین سبب خواب آلودگی، کندی تنفسی، تنگی مردمک ها، تسکین درد، بالا بردن آستانه درد، تغییر واکنش به تجربه دردناک، تضعیف مرکز تنفسی (علت مرگ با مورفین) می شود. مطالعات و تحقیقات علمی نشان داده است که از میان همه مواد مخدر افیون دار، مورفین بهترین و موثرترین ماده برای تسکین دردهای شدید است؛ با این حال، از لحاظ میزان اعتیادآور بودن، و تلورانس نیز در قیاس با سایر مواد بسیار قوی تر بوده و مصرف کننده را به سرعت از لحاظ جسمی و روحی به خود وابسته می کند. مورفین سریعاً جذب می شود. بطوری که 30 دقیقه پس از تزریق زیر جلدی 60% آن جذب می شود. مدت زیادی است که مورفین به عنوان یک ماده تاثیرگذار بر گیرنده های عصبی در سیستم مرکزی اعصاب که خواص آرام بخشی و تسکین درد دارد شناخته می شود. مورفین قانونی، اغلب به منظور تولید کدئین مورد استفاده قرار می گیرد. تحمل در مورفین خیلی بالاست بطوری که دوز درمانی مورفین 30-60 میلی گرم است و در یک فرد عادی 100-200 میلی گرم مورفین دوز کشنده محسوب می شود. اما معتادان با ایجاد تحمل گاه تا حدود 4000 میلی گرم مصرف می کنند و کار به آنجل می رسد که دوز کشنده و مسموم کننده یکی می شود یعنی فرد یا نشئه نمی شود یا دوز نشئه آور آنقدر بالاست که معتاد را می کشد. عوارض و تاثیرات در یک مطالعه برای مقایسه تاثیرات روانی و ذهنی بین هروئین و مرفین، که بر روی معتادان تزریقی انجام می شد، مشخص شد که هیچیک از این دو ماده بر دیگری اولویت نداشته و معمولا معتادان تفاوتی بین آنان قائل نمی شوند.
میل و اشتیاق شدید به مواد مخدر، ترشح اشک، بی خوابی، اسهال، آبریزش بینی، خمیازه کشیدن پی در پی، بیقراری، و عرق کردن. با ادامه یافتن مصرف مواد و گسترش یافتن تاثیرات مصرف مرفین، عوارض زیر ظاهر خواهند شد: بی قراری، تحریک پذیری، از دست دادن اشتها، بدن درد، درد شدید شکم، تهوع و استفراغ، لرزش، و حرص و ولع بسیار شدید برای مصرف مواد. افسردگی شدید و استفراغ از جمله مهمترین عوارض مصرف مرفین هستند. همچنین ضربان قلب و فشار خون نیز افزایش می یابد. گرم شدن بیش از حد و گر گرفتن، عادت لگد زدن پاها، و تعریق بیش از حد، درد شدید در استخوان ها و عضلات پشت و اسپاسم های عضلانی نیز از جمله نشانه های بارز باشد.
معتادانی که مرفین یا هروئین مصرف می کنند در مقایسه با معتادان به سایر مواد از جمله انواع دیگر اپیوییدها، کوکائین، یا متامفتامین، دارای آمار لغزش بسیار بالاتری هستند. از دیگر پیچیدگی های اعتیاد به مرفین که در بلند مدت ایجاد شده و در داروهای اعتیاد آور دیگر یافت نمی شود، آسیب به سیستم عصبی و مغز می باشد. هنوز هم کاملا مشخص نشده است که مرفین چگونه باعث بروز این عارضه می شود، ولی احتمالا متابولیت موجود در مرفین عامل اصلی آن می باشد.
|