حشیش(THC)  شایع ترین ماده غیر قانونی مورد مصرف در جهان بوده و به اشکال مختلف از جمله تکه های جامد قهوه ای رنگ یا خرده برگ های گیاهی وجود داشته و اغلب به سیگار اضافه و کشیده می شود. 

سابقه ی مصرف حشیش به متجاوز از دو هزار و هقتصد سال قبل از میلاد و به طب چینی می رسد. با توجه به این که ماده موثره حشیش از گیاه حاره ای و با نام شاهدانه هندی به دست می آید، در این سرزمین نیز باید قدمتی طولانی داشته باشد. نام های دیگر ماری جوانا، علف، بنگ، چای، چَرَس است. سرشاخه ها، گل و تمام قسمت های گیاه حاوی ماده روان گرا هستند. خواص سم زدایی آن در اروپای قرن نوزدهم شناخته شده بود. در قرون وسطی مقادیر زیادی از شاهدانه برای مصارف طبی در ویرجینیا تولید می شد. اما سوء مصرف آن بنام سیگار ماری جوانا در اواخر دهه بیست میلادی آغاز شد. گرچه شیوع حشیش خیابانی هرگز به اندازه دهه شصت میلادی نبوده است. ماده اصلی موثره حشیش در دهه چهل میلادی شناخته شد.

همه گیری حشیش:
حشیش رایج ترین ماده غیر قانونی در جهان است. در بعضی از کشورها امروزه و در برخی در گذشته برای مصارف طبی و غیر آن آزاد بوده است. میزان شیوع جهانی آن حداقل5% و یکصد و چهل میلیون نفر تخمین زده می شود. در بعضی کشورها تا 10% نیز گزارش شده است. و در کشور اتریش خیلی شایع می باشد.
در ایران پس از تریاک، کراک و هروئین در رتبه چهارم قرار دارد. اما از میزان شیوع دقیق آن اطلاع دقیقی در دست نیست. بر اساس آمارهای سایت های اینترنتی 6/0% - 2/3% گزارش شده است. حداقل در یک شهر جنوبی بیشترین میزان شیوعی در بین مواد روان گرا را داشته است.
اثرات نشئه آور حشیش ظرف چند دقیقه پس از تدخین ظاهر می شود و در عرض سی دقیقه به اوج می رسد. دو تا چهار ساعت دوام می یابد.
حشیش را می توان به شکل خوراکی نیز مصرف کرد اما دوز خوراکی باید سه برابر تدخینی باشد. پرخونی ملتحمه بارزترین اثر جسمی مصرف حشیش است. افزایش خفیف تعداد ضربان قلب، خشکی دهان، هیپوتانسیون اورتواستاتیک و افزایش اشتها از دیگر آثار جسمی مصرف حشیش است.

وابستگی به حشیش: 
وابستگی فیزیکی قوی نیست. وابستگی روانی ایجاد می شود. سندروم ترک محدود به افزایش ملایم تحریک پذیری، بی قراری، بی خوابی، بی اشتهائی و تهوع خفیف است.

عوارض مصرف حشیش:
با توجه به وجود هیدروکربورهای سرطان زا مصرف کنندگان مزمن حشیش در معرض ابتلا به بیماری های مزمن تنفسی و سرطان ریه قرار دارند. 
شاید بدترین عارضه حشیش سندرم فقدان انگیزش در مصرف دراز مدت ماده باشد که با افت شدید کارایی همراه است. در بعضی مطالعات رابطه ای بین افزایش خطر اسکیزوفرنیا و مصرف حشیش یافته اند. گزارش هایی نیز از مصرف مکرر کانابیس در دوره نوجوانی در دختران که به اضطراب و افسردگی بعدی منجر شده است وجود دارد و این که مصرف روزانه خطر را به حد اکثر می رساند. و بالاخره حشیش در 22% موارد با اضطراب شدید در حد حمله پانیک و در 15% موارد با علائم پسیکوتیک همراه بوده است. با توجه به تمام نکات فوق است که حشیش را علیرغم فقدان وابستگی فیزیکی باید در ردیف مواد وابستگی آور و مضر که منجر به رفتارهای غیر انطباقی و عوارض جسمی و روانی می شود به شمار آورد.

مسمومیت حشیش:

رفتارهای بارز غیر انطباقی، یا تغییرات روان شناختی (اختلال هماهنگی حرکتی، نشئه، اضطراب، احساس کندی زمان، اختلال قضاوت، انزوای اجتماعی) که در حین مصرف یا مدتی پس از مصرف حشیش پدید می آید.

نکات برجسته در مورد حشیش:

حشیش از قسمت های مختلف گیاه شاهدانه بدست می آید. ماده موثره اصلی آن تترا هیدرو کانابینول است. شایع ترین ماده روان گرای غیر قانونی در جهان است. مصرف آن با حالت نشئه، پرخونی ملتحمه، خشکی دهان و افزایش اشتها توأم است. در مصرف کنندگان مزمن احتمال ایجاد بیماری های مزمن تنفسی، سرطان ریه، آتروفی سربرال، و اختلالات ایمنی وجود دارد. احتمال پیدایش اضطراب، دلیریوم و پسیکوز پس از مصرف حشیش مطرح است.