نوروفیدبک، یک تکنولوژی درمانی جدید و بسیار موثر است. این درمان ابتدا در آمریکا مورد استفاده قرار گرفت و با مشخص شدن تاثیرات مثبت آن، به اروپا و سایر نقاط جهان گسترش یافت. اثرات درمانی بسیار خوب و ماندگار، نبود عوارض جانبی منفی و طول کوتاه دوره درمان نسبت به دارودرمانی و سایر شیوه ها، باعث شد که سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) نیز این درمان را مورد تایید قرار دهد.
در حال حاضر از درمان نوروفیدبک بر روی طیف گسترده ای از بیماری های خلقی و شناختی استفاده می شود. اما چند بیماری وجود دارند که تاثیر درمان نوروفیدبک بر آن ها اثبات شده می باشد. این بیماری ها عبارتند از اختلالات بیش فعالی همراه با کمبود توجه، اختلالات یادگیری، میگرن و سردردهای تنشی، اختلالات اضطرابی، اختلالات حافظه و عدم تمرکز.
نحوه انجام نوروفیدبک:
در درمان نوروفیدبک، از امواج مغزی و بازخورد آن به بیمار برای درمان بیماری وی استفاده می شود. بسته به نوع و شدت بیماری، الکترودهایی به مناطق مختلف سر و گوش ها وصل می شود. این الکترودها امواج مغزی آن ناحیه از مغز را دریافت و به رایانه ارسال می کنند. رایانه نیز این امواج را پردازش می کند و به صورت شکل هایی خاص از امواج و تصاویر به درمانگر و خود بیمار نشان می دهد.
درمانگر بر اساس این موج ها، شیوه ویژه درمانی خاص آن بیمار را تنظیم می کند (هر شیوه خاص، یک پروتکل درمانی خوانده می شود). بیمار در مقابل نمایشگر رایانه می نشیند و با مشاهده الگوی امواج خود، سعی می کند که با فکر خود آن ها را به حالت بهینه و مناسب بازگرداند. با تکرار این روش در جلسات متعدد، مغز بیمار به تدریج به حالت ایده آل و مناسب می رسد و در واقع یاد می گیرد که در حالت مناسب باقی بماند و حالت موجی که باعث بروز علائم بیماری می شود را نداشته باشد. بدین ترتیب علائم بیماری از بین می رود و بیمار به حالت معمول و سالم خود می رسد.
طول و تعداد جلسات نوروفیدبک:
هر جلسه درمان نوروفیدبک معمولا ۴۵ دقیقه به طول می انجامد. تعداد جلسات نیز به نوع بیماری، سن بیمار و میزان پیشرفت بیماری بستگی دارد. به طور معمول برای هر بیمار بین ۲۰ تا ۴۰ جلسه کافی است و در این تعداد جلسات بیماری وی درمان می شود. درمان به صورت ۲ یا ۳ جلسه در هفته انجام می گیرد. به طور متوسط دوره درمان نوروفیدبک ۱۰ تا ۱۵ هفته به طول می انجامد.
برخی بیماری های قابل درمان با نوروفیدبک:
اختلال بیش فعالی همراه با کمبود توجه (ADHD):
این اختلال در کودکی آغاز می شود و با علائمی مانند بی قراری، بی توجهی، تکانشی بودن، عدم تمرکز در درس یا تکالیف، حواس پرتی و فعالیت زیاد و شلوغی همراه است. این اختلال می تواند باعث افت عملکرد تحصیلی و نمرات بد در مدرسه، رابطه بد کودک با اطرافیان و دوستان، عصبانیت کودک و ناتوانی وی در انجام تکالیف و وظایفش شود.
درمان سنتی بیش فعالی استفاده از داروهای محرک (مانند ریتالین) می باشد. این داروها تا وقتی که مصرف می شوند موثرند اما با قطع مصرف معمولا بیماری عود می کند. بعلاوه استفاده از این داروها عوارض جانبی بسیاری بر کودکان دارد که می توان به سردرد، تهوع، بی خوابی و از همه مهمتر ایجاد وقفه در رشد کودک اشاره کرد.
درمان نوروفیدبک هیچ یک از عوارض ذکر شده را ایجاد نمی کند بلکه با عوارض مثبتی همچون بهبود خلق کودک و کاهش پرخاشگری همراه است. بعلاوه تاثیر درمان نوروفیدبک طولانی است و حتی پس از اتمام درمان نیز ماندگار می باشد.
میگرن و سردردهای تنشی:
میگرن یک سردرد گاه به گاه و همراه با حالت تهوع و استفراغ است و از ۴ تا ۷۲ ساعت طول می کشد. ممکن است بیمار پیش از سردرد، علائم اولیه بینایی نیز تجربه کند. درد به طور معمول در یک طرف سر و از پیشانی یا گیجگاه شروع شده و به اطراف انتشار می یابد. سردرد میگرنی بسیار شدید و ناتوان کننده می باشد.
درمان دارویی میگرن بر استفاده از مسکن ها (مانند آسپرین، استامینوفن، ایبوپروفن) و داروهای تنگ کننده عروق خونی مغز (مانند ارگوتامین و تریپتان ها) مبتنی می باشد. این داروها میگرن را کنترل می کنند اما درمان نمی کنند و بیمار مجبور به استفاده دائمی از این داروهاست که معمولا با عوارض جانبی همراهند.
میگرن یکی از بیماری هایی است که به درمان نوروفیدبک به خوبی پاسخ می دهد. بیشتر بیماران به خصوص آن ها که سالیان طولانی از آن رنج برده اند، از تاثیر نوروفیدبک و میزان بهبودی خود شگفت زده می شوند. به همین ترتیب سردردهای تنشی و اضطرابی نیز به خوبی به درمان نوروفیدبک پاسخ می دهند.
نظر بدهید
نظر بدهید