آرام بخش ها

معرفی آرام بخش ها
آرام بخش ها گونه ای از داروها هستند که باعث بوجود آمدن احساس رضایت و تسکین در فرد مصرف کننده می شود. این داروها اغلب برای افرادی که به بیماری های روانی و یا عصبانیت های شدید مبتلا هستند تجویز می شود. همچنین آرام بخش ها برای عمل های جراحی، خواب آوری و یا کاهش دادن میزان عوارض خماری در افرادی که تحت سم زدایی اعتیاد های مصرفی هستند نیز مورد استفاده قرار می گیرد.

آرامبخش ها منحصراً به شکل قرص یا کپسول تولید می شوند. این دارو ها از طریق تاثیر بر سیستم مرکزی اعصاب، فعالیت های بدن را کند کرده و به مصرف کننده احساس آرامش و یا خواب آلودگی می دهند. آن ها سرعت فرایند های عادی مغز را کاهش داده و تاثیراتی همچون سطحی شدن تنفس، صحبت کردن بریده بریده، کندی، خستگی، سردرگمی و گشاد شدن مردمک چشم از خود به جاری می گذارند. همه داروهای خواب آور، شل کننده، ضد اسپاسم و مسکن در زمره دارو های آرام بخش قرار می گیرد.

آرام بخش ها به دو دسته اصلی تقسیم می شوند:

• آرام بخش های قوی
• آرام بخش های ضعیف

آرام بخش های قوی در حقیقت در زمره داروهای ضد روانپریشی قرار می گیرند چرا که اغلب برای درمان اختلالات روانی مانند شیزوفرنی استفاده می شوند. از این داروها برای درمان اختلالات روانی و عصبی، خماری اعتیاد، بی خوابی، اسپاسم های عضلانی و تشنج استفاده می شود.

در دزهایی که برای مصارف درمانی استفاده می شوند، آرامبخش ها تاثیراتی چون تسکین دادن اضطراب و عصبانیت و یا کنترل احساسات از خود به جا می گذارند. بسیاری از داروهای آرام بخش در دوره های مصرف دائمی و طولانی مدت باعث بوجود آمدن وابستگی جسمی و روحی شده و می تواند اعتیاد آور باشد. نحوه اعتیاد به آرام بخش ها مشابه اعتیاد به باربیتورات ها می باشد.

عوارض و تاثیرات
از مهمترین تفاوت بین آرام بخش های قوی و ضعیف این است که مصرف دائمی و طولانی مدت نوع ضعیف، به منظور شادی و سرخوشی، آنان را در معرض سوءمصرف استفاده از مواد قرار داده و باعث توسعه یافتن بیماری اعتیاد می شود.

بعلاوه به دلیل این که این نوع داروها به طور گسترده ای توسط پزشکان تجویز می شوند، مصرف کنندگان اغلب به راحتی قادر به تهیه آن هستند. برخی از مصرف کنندگان آرام بخش ها را به صورت تفریحی، و یا به صورت هم زمان با سایر مواد کند کننده مانند هروئین مصرف می کنند که می تواند سلامتی فرد را به خطر بیاندازد.

عوامل متعددی در شکل گیری اعتیاد به قرص های آرام بخش دخیل هستند.

افرادی که به طور دائمی از این داروها استفاده می کنند به تدریج به آن وابسته شده و برای دستیابی به همان میزان آرامش قبلی، مجبور به مصرف میزان بیشتری از آن هستند.

با مصرف دوزهای بالاتر، فرد دچار تلورانس و مقاومت بدن شده و نه تنها به مصرف آرام بخش ها وابسته می شود، بعد روانی نیاز به مصرف است. برای مثال افرادی که برای درمان عصبانیت تحت تجویز قرص های آرامبخش قرار می گیرند، از نظر روحی نیز به آن وابسته شده و عادت می کند تا برای پیشگیری از بروز عصبانیت، همواره به قرص های آرام بخش پناه ببرند.

این افراد به احساس آرامش و نشئگی ناشی از مصرف مواد وابسته شده و به سرعت باعث رشد و توسعه بیماری اعتیاد می شوند. معتادان به آرم بخش ها استفاده از این قرص ها را به عنوان یک راه حل موقت برای تسکین دردهای جسمی و روحی خود انتخاب کرده و خواه ناخواه مرز بین مصرف درمانی، و سوءاستفاده ار مواد را گم می کنند. همین امر سبب می شود که به راحتی در دام چرخه اعتیاد گرفتار شوند.

استفاده غیرقانونی و سوء مصرف داروهای آرام بخش علاوه بر اثرات روحی، آسیب های جسمی فراوانی نیز به فرد وارد می کند. این داروها مکانیزم عادی فعالیت بدن را مختل کرده و در صورت مصرف مداوم می توانند به مرگ منجر شوند. همچنین از نظر اجتماعی نیز وابستگی به داروهای آرم بخش مشکل زا بوده و می تواند باعث لطمه وارد کرده به تمامی جنبه های زندگی فرد معتاد شده چه از نظر منظر خانوادگی چه از نظر کاری و امور مالی و تا زمانی که فرد به مصرف خود ادامه دهد می بایست برای درمان به پزشک برای درمان مراجعه کند.

در صورت قطع مصرف مواد آرام بخش و یا تصمیم به ترک اعتیاد، بدن از خود واکنش نشان داده و وابستگی شدید خود به این داروها را به صورت عوارض خماری ظاهر می کند. نشانه های خماری در افراد مختلف، بسته به میزان مصرف با سایرین متفاوت است. به دلیل شدت عوارض و خطرات احتمالی که خماری به همراه دارد، توصیه می شود که این مرحله تحت نظر و نظارت پزشک متخصص صورت بگیرد.

در شرایط خاصی، برای کاهش دادن میزان فشار ناشی از خماری در معتادان به قرص های آرم بخش، داروهای خاصی توسط پزشک معالج توصیه می شود.

برخی از نشانه های خماری عبارتند از : تشنج، حملات روانی، لرز، گرگرفتگی، از دست دادن اشتها، تعریق شبانه، تنفس سریع، گیجی، توهم، درد عضلانی، تحریک پذیری و خشم.