یک گروه، علائم و نشانه هایی هستند که به دنبال مصرف اخیر مواد محرک پدید می آیند. این گروه علائم را به طور کل علائم مسمومیت می گویند و مرحله ای است که ماده محرک به تازگی مصرف شده و علائم بالینی آن در فرد مصرف کننده بروز کرده است.

توجه داشته باشید که در روان پزشکی علائم مسمومیت به حضور فعال مواد مخدر در بدن اطلاق می شود و با معنی بیش مصرف، متفاوت است. طبعاً علائم بالینی در تمامی افراد مصرف کننده به یک شکل و به یک شدت بروز نمی کند و برخی از علائم قابل مشاهده ممکن است در مصرف سایر مواد مخدر هم دیده شود.

همچنین روش های مصرف و غلظت ماده مصرفی نیز می توانند در رساندن مقدار ماده به گیرنده ها تأثیرگذار باشند، بنابراین طیفی از علائم قابل مشاهده خواهد بود. مصرف کننده، به خوشی زائدالوصفی دسترسی پیدا می کند. این احساس خوشی و بالا بودن ممکن است ساعت ها طول بکشد دراین مرحله فرد سرخوش، بسیار پر حرف و پر ادعاست و بی ملاحظه به نظر می رسد و می تواند ساعت ها بدون وقفه صحبت کند. حرف ها ممکن است محدودیت خاصی نداشته باشند و ارتباط بین تداعی ها به دلیل سرعت گرفتن جریان فکر گسسته به نظر آید.

پر حرفی در جریان مصرف کوکائین و مصرف مقادیر بالای کافئین هم پدید می آید. فرد مصرف کننده برای تجربه مکرر این حالت، ماده مصرفی خود را به مقادیر متعدد تقسیم می کند تا به دفعات به این حالت برسد.
بعد از این فاز، مرحله بالا بودن می تواند ۱۶-۴ ساعت طول بکشد. در این مرحله شخص آگاه تر و هوشیارتر است، روی مطالب تمرکز می کند و قدرت تمرکز و تفحص در معانی افزایش می یابد. مصرف مت آمفتامین می تواند روانی کلام را افزایش دهد و حجم تکلم را بالا ببرد. ماده محرک می تواند میزان درگیری اجتماعی و ارزش و بهای آن را بالا ببرد.

این مواد قادرند با افزایش توجه و پاسخ دهی به محیط، فرد را در درگیری های کلامی و بحث وارد کنند. این ویژگی یکی از مشوق های قابل توجه برای افرادی است که از ناتوانی و عدم کفایت در برخوردهای اجتماعی رنج می برند، البته این حالت به اثرات مثبت ماده برای پاسخ دهی به سرنخ های کلامی و عاطفی دیگران محدود نمی شود و در صورت تداوم می تواند تبدیل به جروبحث و تمایل فرد برای درگیری های بی ملاحظه کلامی و فحاشی شود.
بی ملاحظگی کلامی و صحبت خشن، از علائم عمده این مرحله است که به دلیل افزایش تحریک پذیری می تواند به خشونت و درگیری فیزیکی هم تبدیل شود. کتک زدن های بی رحمانه و گرایش شدید به خشونت یکی از دردسر سازترین علائم مسمویت با مت آمفتامین است.

فرد مصرف کننده در این حالت می تواند خشونت های بسیار شدید بدون احساس ترحم و گناه پیدا کند. سوء رفتار با همسر و کودکان و یا خشونت های اجتماعی اثر بارز اجتماعی و خانوادگی مصرف است.
پارانویا و بدبینی یکی از برجسته ترین علائم مصرف مت آمفتامین است. به دلیل آگاهی افزایش یافته و ترصد و گوش به زنگی بالا و حساسیت بالا به مسائل بین فردی، فرد مصرف کننده و به جست و جوی معانی پرداخته و تغییر ذهنی جدیدی از آنها ساخته و خود را در شرایطی می بیند که مورد خطر تهاجم دیگران است.

وی ممکن است در این شرایط بسیار بدبین شده و به دلیل بدبینی، منابع خطر تصوری خود را مورد تهاجم قرار دهد. تهاجمی که حتی می تواند به قتل منجر گردد. وی ممکن است تصور کند، که دیگران به دنبال او هستند و یا ماهواره یا وسایل جاسوسی دیگر سعی در کنترل و ربایش و نفوذ در فکر وی دارند و می خواهند اختیار او را در دست بگیرند.

فرد مصرف کننده پر ادعا شده  و اعتماد به نفس بالایی پیدا می کند و نیاز برای تلاش بیشتر و انرژی بالا و قضاوت مختل و بدبینی و میل به تهاجم و … به انرژی مخربی تبدیل می شود.

در شرایط خاص، بزرگ منشی معمول، می تواند به هذیان های بزرگ منشی تبدیل شود. اما هذیان های حسادت و بی وفایی نسبت به همسر یکی از خطرناک ترین علائم است که متاسفانه در مصرف مت آمفتامین به وفور دیده می شود و منجر به همسر آزاری یا همسر کشی می گردد. اتهام به همسر و خشونت نسبت به همسر به دلیل داشتن افکار بدگمانانه و مبتنی بر خیانت نسبت به همسر یکی از دلایل عمده درخواست جدایی و ترک منزل است.

توهمات دیداری به شکل دیدن اشباح یا ارواح یا سایه ها که عمدتاً می تواند مرتبط با حضور افراد فاسق و خیانت کاری که با همسر وی رابطه دارند، یا توهمات شنیداری به شکل شنیدن صداهای موهن یا افکاری که در مورد وی بحث می کنند یا نظر می دهند به وفور دیده می شود.

نیاز به خواب و غذا در فرد مصرف کننده کاهش می یابد و ممکن است ساعت ها و روزها بدون خوابیدن سپری شود. وی گاهی شب ها را تا صبح بیدار می ماند و در جستجوی رقبای خیالی و توطئه گران و فاسقین همسر در گوشه و کنار منزل کمین می کند. گاهی شدیداً بی اشتها است و ممکن است روزها و شب ها را با خوردن غذایی اندک سپری کند در حالی که فعالیت جسمی به مراتب در عدم تناسب با میزان غذای مصرف شده است، کاهش وزن قابل توجه و لاغری مفرط روی می دهد. گرایش به انجام کارهای کلیشه ای و تکراری دیده می شود و در این مرحله به مرتب کردن وسایل، تمیز کردن و نظافت کردن افراطی منزل می پردازد.

به دنبال مصرف، نوعی گرمی و احساس قلقلک در پوست پدید می آید و پوست سرخ می شود. بعضی مواقع این احساس گرمی و قلقلک پوست سبب می شود که پوست به طور دائم خارانده و خراشیده شود و به تدریج زخم شود. گاهی این احساس به احساس حرکت حشره ای در زیر پوست تبدیل می شود. در موارد شدیدتر افکار هذیانی آلودگی پوست با جانوران پدید می آید و ممکن است با چاقو یا اشیاء برنده دیگر به دنبال حشرات موذی در زیر پوست خود بگردد.

به دلیل اثرات مقلد سمپاتیک ماده، مردمک ها گشاد و دهان خشک است. سردرد، تغییرات فشار خون، بی نظمی ضربان قلب و افزایش دمای بدن از علائم جسمی همراه است. حمله های قلبی و سکته های مغزی در این مرحله روی می دهد که در بخش مربوطه بدان اشاره خواهد شد. در مصرف شدید، کوما، تشنج شدید و حتی مرگ روی می دهد.

علائم مسمومیت با ماده:

– احساس شغف و شادی زیاد، خشکی دهان
– اضطراب، تحریک پذیری و خشم، سرخی و تعریق پوست
– افزایش میل جنسی، سردرد
– افزایش انرژی و آگاهی تغییرات فشار خون، افزایش توجه و تمرکز مسائل عروقی، قلبی، مغزی
– افزایش اعتماد به نفس، بزرگ منشی و پرادعایی، تاری دید
– گرایش بیشتر به جمع و مهار گسیختگی بی خوابی
– رفتارهای تکراری و وسواسی زخم های پوستی و خارش
– بی قراری و افزایش تمایل به کار و فعالیت روان پریشی (هذیان ها و توهم ها)
– لرزش، پیچش عضلانی و کرختی عضلانی
– گشادی مردمک ها

علائم قطع مصرف یا ترک ماده:

اگر وابستگی پدید آمده باشد، علائم ترک ماده پدید می آید. معمولاً فرد مصرف کننده برای فرار از این علائم آزاردهنده به مصرف مجدد ماده محرک می پردازد. معمولاً علائم ترک بدون مداخله در عرض ۷-۵ روز از بین می روند. این زمان بستگی به مدت زمان مصرف، شدت وابستگی و مقادیر مصرف و نحوه مصرف ماده محرک می تواند متغیر باشد. سلامت جسمی و روانی فرد، برای گذر از این مرحله بسیار مهم است.

در فرد وابسته به تدریج احساس لذت از دست رفته و به جای سرخوشی، احساس ناخوشی و دل تنگی ناشی از عدم مصرف ماده پدید می آید. برخی از علائم روانی تا حد افسردگی بالینی نیازمند درمان، که گاهی با افکار خودکشی همراه است، پیش می رود. در این مرحله فرد بسیار کند، پر اشتها و کم انرژی می شود و میل جنسی شدیداً کاهش می یابد.

در مصرف مزمن مقادیر بالای مت آمفتامین، رهایی کامل از علائم طول می کشد و در مقایسه با بسیاری از مواد سوءمصرف، اشتیاق مصرف مجدد بسیار بالاست.

 

علائم ترک ماده:

– خلق ملال انگیز
– خستگی مفرط
– رؤیاهای زنده و ناخوشایند
– پرخوری
– پرخوابی (و گاهی بی خوابی)
– افزایش قابل توجه اشتها و تغییر وزن
– کندی شدید روانی – حرکتی (گاهی تحریک پذیری)
– احساس از دست دادن لذت
– افزایش شدید میل به مصرف ماده

علاوه بر طیفی از علائم که در دوره های مصرف و ترک وابستگان له آمفتامین قابل مشاهده است، به دلیل بی خوابی مزمن و کاهش وزن، این افراد بسیار تکیده و لاغر شده و از نظر بهداشتی نامناسب به نظر می آیند.

به علت اثرات سمپاتیک دارو، پوست خشک و چروکیده می شود و خارش های مزمن و مکرر پوستی، ضایعات جوش مانند که بعداً تبدیل به نسج جوشگاهی و یا افزایش رنگ دانه های پوستی در محل بهبودی زخم های ناشی از خارش می شود، چهره ویژه ای برای این افراد پدید می آورد. اثرات انقباض رگی در محل تزریق می تواند سبب نکروزهای پوستی شده و یا عفونی شود. در مصرف کننده های بینی این مواد، خونریزی های مکرر بینی رخ می دهد.

مواد محرک تاثیرات بسیار مخربی بر جسم و روان فرد مصرف کننده می گذارد که برخی از آنها جبران ناپذیر هستند.

ترک مواد محرک و ترک شیشه نیازمند به مراقبت های ویژه روحی-روانی است و در اکثر اوقات برای ترک اعتیاد به مواد محرک نیاز به بستری بیمار می باشد.

برای مشاوره رایگان در زمینه ی ترک شیشه و ترک مواد محرک با ما تماس بگیرید.

 

نظر بدهید