طیف گسترده ای از داروها، داروهای خواب آور هستند. این داروها برای افرادی که دچار اختلالات کم خوابی، بیخوابی و یا دیگر مشکلات مرتبط با خواب می باشند با توجه به کارایی شان در یک زمان و برهه خاص توسط دکتر متخصص تجویز می گردد. این داروها به طور کلی به پنج دسته طبقه بندی می شوند. برخلاف تصورات عامه مردم که کاربرد این داروها را صرفاً خواب آوری می دانند، این داروها برای درمان بسیاری از بیماری ها به کار می رود.

طبقه بندی داروهای خواب آور:

– داروهای ضد افسردگی (فلوکستین، سرترالین، بوپروپیون، سیتالوپرام)

– بنزودیازپین ها (دیازپام، اکسازپام، لورازپام)

– باربیتورات ها (فنوباربیتال، تالبوتال)،

– آنتی هیستامین ها

– سایر داروهای خواب آور

لازم به ذکر است که، کاربرد هر یک از این قرص های خواب آور برای درمان یک سری از مشکلات تجویز می شود. به عنوان مثال داروهای ضد افسردگی برای درمان افسردگی و در دوز پائین تجویز می شوند، داروهای بنزودیازپین ها برای کاهش اضطراب، اختلالات راه رفتن و یا حتی حرف زدن در خواب به کار می رود، باربیتورات ها جزء داروهای آرام بخش، بیهوش کننده و ضد تشنج هستند، آنتی هیستامین ها برای درمان انواع آلرژی ها، حساسیت ها و اختلالات نامنظم خواب تجویز می شوند.

متأسفانه، بی آنکه فرد از عوارض جانبی آن آگاهی کافی داشته باشد، مصرف هر یک از این داروها احتمال ایجاد وابستگی و حتی سوء مصرف را بدنبال دارد. به بتدریج بدن فرد با مصرف روزانه و زیاد این داروها عادت کرده و فرد برای داشتن خواب خوب و کافی نیاز به دوزهای بیشتری پیدا می کند. بنابراین با بالا بردن دوزهای مصرفی، در حین خواب فرد دچار اختلالات تنفسی می شود و ممکن است ریسک مرگ را افزایش دهد. از این رو به افراد به شدت توصیه می گردد که از مصرف خودسرانه و بدون تجویز پزشک این دسته از داروهای اکیداً خودداری نمایید.

یکی از عمده ترین مشکلاتی که این افراد با آن مواجهه می شوند اعتیاد به قرص های خواب آور است. شاید باورش غیر ممکن باشد اما حقیقت دارد. در بسیاری از موارد فرد برای رهایی و ترک داروهای خواب آور نیاز به مراجعه به کلینیک های ترک اعتیاد و تحت نظر قرار گرفتن روانپزشک و روانشناس متخصص در این زمینه پیدا می کند چرا که پس از قطع مصرف داروهای خواب آور عوارضی که شخص مصرف کننده به آن دچار می شود عبارتند از:

– بی خوابی

– حملات اضطرابی

– کابوس های شبانه

– توهمات بصری

– عدم توانایی در درک واقعیت

– عدم قدرت در ترک داروها

همانطور که در بالا به آن اشاره شد، فرد مصرف کننده برای ترک مصرف داروهای خواب آور نیازمند به تحت مداوا قرار گرفتن روانپزشکان و روانشناسان متخصص پیدا می کند. کلینیک روانپزشکی ترک اعتیاد دی با سابقه ای ۲۰ ساله در زمینه ترک مواد مخدر و داشتن کادری مجرب و کارآموز متشکل از روانپزشکان، روانشناسان، پرستاران، متخصصین  تغذیه یکی از برگزیده ترین کلینیک های درمانی و ترک اعتیاد در سراسر کشور شناخته شده است که با فضایی مجهز و سالم  شما را برای رهایی از انواع مواد مخدر و اعتیادآور به سر مقصد سلامت و تندرستی هدایت می کند.

نظر بدهید