مرفین یکی از اجزاء اصلی تریاک است که ۴ تا ۲۰ درصد ماده مذکور را تشکیل می دهد و به طور متوسط از هر ۱۰ کیلوگرم تریاک حدود یک کلیوگرم مورفین به دست می آید. در صورتی که تریاک را در ظرفی بریزند و با آب کافی مخلوط نمایند و مقداری آهک به آن اضافه کنند و این محلول را به صورت ملایم حرارت دهند و پس از آن محتویات ظرف را از صافی عبور دهند و سپس مقداری کلریدآمونیوم به آن اضافه کنند و مجدداً حرارت دهند و صاف نمایند ، محلول باقی مانده روی صافی مرفین خواهد بود.

مرفین پودری سفید رنگ یا کرم و گاه به رنگ قرمز آجری ، تلخ و بی بو است. به صورت آمپول های ۱۰ و ۲۰ میلی گرمی در پزشکی مصرف و به صورت زیر جلدی ، داخل عضلانی و داخل وریدی تزریق می شود. قاچاقچیان ، مرفین را به صورت تجربی و غیر آزمایشگاهی تهیه می کنند و به شکل قرص یا محلول در آب مقطر در اختیار معتادان قرار می دهند.

اثر مرفین یا سایر مخدرها بر دستگاه عصبی اثری پیچیده است ، بعضی نقاط را تحریک و عمل بعضی دیگر را متوقف می کند. البته این اثرات بستگی به مقدار مرفین مصرفی دارد. به علاوه اثر آن در افراد مختلف یکسان نیست. اما به طور کلی مرفین اثر متوقف کننده دارد و با نشانه هایی چون آرام بخشی ، خواب آلودگی و تسکین درد همراه است و درجه حرارت بدن را پایین می آورد.

در عین حال مورفین اثر تحریکی بر دستگاه عصبی دارد و سبب تهوع ، استفراغ زود رس ، تنگ شدن مردمک چشم ، انقباض عضلات روده ها . کاهش تنفس می شود. اختلال در هضم و جذب و یبوست شدید را باعث می شود و گاهی هم ممکن است دردهای شکمی ایجاد کند. همچنین منجر به احتباس ادراری ، احساس تکرر ادرار و یا ادرار توأم به درد می شود و قرمز شدن پوست را به ویژه در نواحی صورت ، گردن و چشم ها باعث می شود. به لحاظ روانی مرفین در بعضی افراد باعث ترس و اضطراب و در عده ای سبب شادی و نشئه می شود. آگاهی فرد نسبت به خود و محیطش را تغییر و تمرکز را کاهش می دهد.

نظر بدهید